Bugso ng Pagnanasa

(COMPLETE STORY) Nag-aabang ng masasakyang tren ng LRT si Manolo. Sa hindi kalayuan ay may isang babaeng nakatayo. Nakasuot ito ng paldang maikli kaya’t kitang-kita niya ang magagandang hita’t binti nito.

Makikinis ang mga iyon at sa pagmamasid ni Manolo ay para nang napakasarap haplusin. Lumapit siya at napatingin ang babae.

"Magandang gabi..." pagbati ni Manolo.

"Good evening..." sagot naman ng dilag.

Napansin ni Manolo ang magandang ngiti nito at gayun din ang buong ngipin na nangislap sa liwanag ng ilaw.

Naulinigan ng binata ang commercial na close-up smile.

Mabuti na lamang at nakapagsipilyo na rin si Manolo kaya’t hindi siya nahiyang ngumiti sa kausap.

"Pauwi ka na? Ako nga pala si Manolo. Puwede mo na akong tawaging Manny," aniya.

"Ako naman si Angela," sagot ng magandang babae.

Kaaya-aya ang mukha nito.

Parang anghel, katugma sa kanyang pangalang Anghela.

"Papunta sana ako ng Baclaran para magsimba kaso ang tagal ng LRT," pagpapatuloy nito.

"Baka natrapik," pagbibiro ni Manolo.

Natawa si Anghela. Malakas at nakakahawang tawa.

"Mapagbiro ka pala... iyan ang gusto ko sa tao, mapagbiro..." Natawa rin si Manolo.

"Gan’yan talaga ako... ayoko kasi ng malungkot..." Napatitig si Anghela.

"Naniniwala ka ba sa kasabihang madaling mapaibig ang babae kapag marunong kang patawin siya?" tanong nito. Natigilan si Manolo. Para siyang pinatamaan ng kausap.

"O... bakit parang natulala ka d’yan...?"

Hindi agad nakasagot si Manolo. Nag-isip sa sasabihin.

"Para kasing pinatatamaan mo ako e..." aniya.

Natawa si Anghela.

"Talagang pinatatamaan kita... hindi ka naman lalait sa akin kung hindi ka interesado sa akin, ‘di ba?"

Lalong natulala si Manolo.

Napakaprangka pala ng dalaga. Nagtanong muli ito. "Gusto mo ba ako, Manny?" Si Manolo naman ang natawa.

"Ikaw naman... sino naman kaya ang hindi magkakagusto sa babaeng kasing ganda mo?"

Sinundan iyon ng babae.

"Di ang ibig mong sabihin gusto mo akong maka-sex?"

Na-shock si Manolo sa tanong ni Anghela. Nahiya siyang sumagot.

"Huwag ka nang mahiya... ang totoo’y gusto kong makahanap ng lalaking makakapagpaligaya sa akin..."

Naghintay si Manolo sa idurugtong pa ng babae.

Nagpatuloy naman ito. "...Alam mo, Manny... nympho kasi ako... isang nymphomaniac."

Naunawaan ni Manolo ang ibig sabihin ng katagang iyon.

Nymphomaniac—isang babaeng adik sa kantot.

"Payag ka bang mag-sex tayo?" pag-aayang tanong pa ni Anghela.

Kinabog ang dibdib ni Manolo. Totoo ba ang tinatanong ng kanyang kausap?

"Saan naman tayo pupunta?" pag-alam niya.

"Doon tayo sa bahay ko..." bitin na sinagot sa kanya.

Walang sinabing kondisyon si Anghela kaya bantulot sa pagpayag na sumama si Manolo.

"Huwag kang mag-alala... ‘di naman ako bayarang babae para matakot ka... isa pa, wala din akong sakit..."

Dahil sa ibinigay na assurance ay napapayag si Manolo.

Naging sunud-sunuran siya sa babaeng nakilala at humantong sila sa bahay nito sa Ayala Alabang sa lungsod ng Muntinlupa.

Mayaman pala ang babae kaya’t doon nakatira. Pagdating doon ay dumiretso si Anghela sa banyo para maligo.

"Ituring mong bahay mo ang aking tahanan... may inumin d’yan... kumuha ka lang..."

Nagpunta si Manolo sa maliit na bar sa sala at kumuha ng baso at saka nilagyan ng dalawang shot whiskey.

Nakatatlong tagay na siya ng tigalawang shot nang lumabas ng banyo si Anghela.

"Nainip ka ba?" tanong nito ay Manolo.

Sumagot ang binata.

"Hindi... para lang iba ang pakiramdam ko kasi..."

Pinutol ni Anghela ang kanyang sasabihin.

"Huwag kang mag-isip ng kung anu-ano... magsi-sex lang tayo at pagkatapos ay puwede ka nang umuwi."

Kinalas ni Anghela ang tuwalyang nakatapis sa kanyang katawan at nalaglag iyon sa sahig. Tumambad sa paningin ni Manolo ang kagandahan ng alindog ng babae. Nandilat ang kanyang mga ata sa nakita niyang hubog ng katawan nito.

"Napakaganda mo, Anghela," kanyang bulong.

"Halika... tikman mo na ako..." tugon ng babae.

Kasunod noon ay nakita na lamang ni Manolo na nakikipaglaplapan na siya kay Anghela na mapusok ding nakipag-eskrimahan ng dila sa kanya habang sila’y naghahalikan.

Naramdaman na lamang ni Manolo ang kamay ng kaulayaw na humihimas sa kanyang titi.

Mabilis iyong tumigas.

"Ang bilis mo palang malibugan?" pahayag na tanong ni Anghela.

Nabuking si Manolo na kanina pa siyang nalilibugan sa kanyang karomansahan. Nagpatuloy sila sa paghahalikan hanggang sa matumba sila sa mamahaling carpet. Napansin niyang orihinal na Persian carpet iyon at sadyang napakalambot.

"Ang yaman mo pala, Anghela," aniya.

Natawa ang babae at pansamantalang napatigil sa paghalik sa kanya.

"Minana ko ang yaman ko sa magulang ko... pero kahit na marami akong pera ay malungkot ang buhay ko..."

Nagtaka si Manolo.

Paano naman kaya malungkot ang isang mayamang katulad nito na halos palasyo ang bahay at tiyak na nakaparaming salapi sa bangko?

Nagpaliwanag si Anghela.

"Alam mo... malungkot ako dahil wala akong tunay na mga kaibigan... kung mayroon man ay dahil ito sa hinuhuthutan lang nila ako at iyong iba naman ay para lang sa katawan ko..."

Inabot ng lungkot si Manolo. Tunay nga ang sinasabi ni Anghela. Alam niya ang kalagayan nito dahil kahit siya’y may masamang karanasan sa ganitong kalagayan. Ang kaibahan lang ay kabaligtaran ang kanyang sitwasyon. Siya naman ay walang pera at isang mahirap lamang kaya’t wala siyang kaibigan. Biglang may naalala si Manolo.

"Mayaman ka... tiyak na marami kang sasakyan... kaya... bakit naghihintay ka ng LRT noong makilala kita?" kanyang pag-usisa. Natawa roon si Anghela.

"Di ka lang pala masayahin at mapagbiro... matalas din pala ang pakiramdam mo!"

Nahiya ng bahagya si Manolo sa papuri sa kanya.

"Huwag ka nang mahiya sa akin... patuloy na natin ang ginagawa natin."

Sa gayung mga salita ay pinapatuloy ni Anghela ang pagpapaligaya ka Manolo.

Sa puntong yon ay isinubsob siya sa pagitan ng mga hita ng binata ang kanyang ulo para isubo ang kanyang burat.

Nagulat si Manolo subalit hindi nakapagbigay ng reaksyon. Napakagaling pala sumubo ni Anghela ng burat kaya ang tanging nagawa na lang niya ay hayaan ang babae na ilabas-masok ang kanyang malaking titi sa bibig nito.

"Ahhhh... ahhhh... ahhhh... aaaaahhhhh..." napaungol siya.

May ilang minuto na tsinupa ni Anghela si Manolo bago bumalikwas ang binata para magpalit sila ng posisyon sa paborito niyang 69. Ikinatuwa naman iyon ng babae.

"Alam mo, wala pang lalaking gumawa ng ganito sa akin..."

Dahil sa sinabing iyon ni Anghela ay pinag-igi ni Manolo ang pagkain sa pagkababae nito.

Dinilaan niya ang kahabaan ng hiklat ng puke ng kanyang katalik at saka sinipsip at nilaro ang tinggil sa ibabaw.

Napaiktad si Anghela sa kuryenteng dulot ng pagkain sa kanyang kaangkinan.

"Ang sarap... talagang ngayon ko lang naranasan ito... ‘yung mga una kasi kantot lang ang alam..."

Natuwa naman si Manolo.

Sa isip niya’y ngayon lang matitikman ni Anghela ang tunay na pagtatalik dahil pinangako niya sa kanyang sarili na magiging iba siya at titiyaking maliligayahan ang kanyang katalik. Matagal ding kinain ni Manolo si Anghela bago nag-aya na ang babae na kantutin niya na ito.

Kumubabaw siya at ang babae na ang mismong gumiya sa kanyang tarugo na pumasok sa kanyang lungga.

"Isagad mo... isagad mo ang pasok..." bulong ni Anghela sa kanyang tenga.

Sinunod iyon ni Manolo.

Isinagad niya ang pagkadyot at kasunod noon ay nagsimula na siyang umindayog.

Napahalinghing si Anghela.

"Euuuunnnngggghhhh... todo mo, Manolo... bilisan mo..."

Naramdaman ni Manolo ang mga kuko ng katalik na bumaon sa kanyang balikat at kasunod noon ay nanginig ang kalamnan sa unang bugso ng kanyang orgasmo.

Patuloy pa rin si Manolo sa pagbayo. Ilang minuto ang lumipas at muling nag-orgasmo na naman si Anghela.

"Shit ka, Manolo... sabayan mo ako!" hiyaw ng babae.

Sa mga katagang iyon ay hinanda ni Manolo ang kanyang sariling pagpapasabog.

Bumayo siya ng todo hanggang sa maramdaman ang pagagasa ng kanyang tamod mula sa pagkakaipon nito sa kanyang kambal na bayag.

Bayo siya nang bayo at sa ika-sampung suksok ay hinayaan na ang sariling bumigay sa kanyang libog. Nagpalabas na siya. Sinabayan naman iyon ni Anghela.

"Are you there na? Are you cumming?"

Napakatindi ng naranasan nilang pag-abot sa sukdulan. Magkasabay silang nagpasabog at nagsalubong ang kanilang katas sa sinapupunan ni Anghela.

Matapos iyon ay may naging pangako ito kay Manolo.

"Mula ngayon... ikaw na ang magiging panginoon ko... at ako ang iyong alipin," wika ni Anghela.

Sa wakas ay nakamit na rin ni Manolo ang ambisyong matagal niya nang inaasam.

Ngayon... siya na ang magiging don sa Hacienda Luisita.